ಸಂಜೆಗೊಂದು ಕವನ..

ಬಾನಂಚಿನಲಿ ಕೆಂಪು
ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗುವ ಸಮಯ,
ಮೋಡಗಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಹೊನ್ನ ಕಲಶ.
ಬಾಗಿಲಲಿ ಅವಳ ನಗು
ಗುಡುಗು ಸಿಡಿಲಿನ ಮಂತ್ರಘೋಷ.

ಸಂಧ್ಯೆಯೊಡಲಿನ ಕೆಂಪು, ಸೂರ್ಯನಾಗಲೆ ತಂಪು
ಸೇರುತಿರುವನೆ ಅವನು ಅವಳ ಒಡಲೊಳಗೆ?
ಮನತೆರೆದು, ಕೈ ಚಾಚಿ, ಬರಮಾಡಿ
ಬರ ಸೆಳೆದು
ನಗುತಿಹುದು ನೋಡಲ್ಲಿ ಸಂಧ್ಯೆ ಮೊಗವು.

ದಿನದ ಕೆಲಸವ ಮುಗಿಸಿ, ಬಳಲಿ
ಸಾಗುತಲಿರಲು, ಮಂದಹಾಸವ ಬೀರಿ
ಕರೆಯುವಳು ಅವಳೆಡೆಗೆ.
ಅವನ ಪುಣ್ಯವೆ ಪುಣ್ಯ!
ಬಳಲಿಕೆಯ ಅರಿವಿಲ್ಲ,
ಕರಗುವನು ಅವಳಲ್ಲೆ,
ಕದವ ಮುಚ್ಚಿ.

{ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಅಂಜಲಿ ಬರೆದಿರೋ ಕವನ ಇದು. ಅಪ್ಪಣೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅವಳು ಬೈದುಕೊಂಡರೂ ಬೇಜಾರಿಲ್ಲ. }