ಮಂಗಳವಾರ, ಡಿಸೆಂಬರ್ 21, 2010

ಸ್ಪರ್ಶ

ಪಾರಿಜಾತದ ಹೂವು ಕೈಯ ಸವರಿದ ಹಾಗೆ
ಜಂಗುಳಿಯ ಮಧ್ಯದೊಳಗೊಂದು ಸ್ಪರ್ಶ
ಯಾವುದೋ ಮೆಲುಕೆಲ್ಲ ಆ ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಂದ
ತೆರೆದುಕೊಂಡಂದದಲಿ ನೆನಪ ವರ್ಷ

ಹಳೆಯ ಮಂಜೂಷೆಯಾ ಕಳೆದ ಕೀಲಿಯ ಕೈಯ
ಸಟ್ಟನೇ ಕೊಟ್ಟು ಹೋದಂತೆ ಯಾರೋ
ಕತ್ತಲಲಿ ಕಾಣದೆಯೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುವ ಹೊತ್ತು
ತಿರುವಿನಲಿ ಕಂಡಂತೆ ಉರಿವ ಸೊಡರು

ಆಪ್ತ ಜೀವವೊಂದು ಹಿಂದೆ ಇಹವ ಮರೆವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಕೈಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹಿಡಿದು, ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು
ಯಾಕೋ ಇಂದು ಅಂಥದೊಂದು ಸೋಕು ತಾಕಿ
ನಡೆವ ದಾರಿಯೊಳಗೆ ಮನವು ಹೂತುಕೊಂಡಿತು

ಯಾರದೋ ನಡೆಯೊಂದು ಅವರ ತಿಳಿವಿಗೆ ಬರದೆ
ನನ್ನ ಪಥವ ಬದಲು ಮಾಡಿ ಹೊರಟುಬಿಟ್ಟಿತು
ಮರೆಯುತಿದ್ದ ಸ್ಮೃತಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಜೀವ ಕೊಟ್ಟು ಮೆಲ್ಲ
ಜನರ ಸಂತೆಯೊಳಗೆ ಸ್ಪರ್ಶ ಕರಗಿ ಹೋಯಿತು..

7 ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು:

Subrahmanya ಹೇಳಿದರು...

something! something !! very 'touching' good poem.

ಮಿಥುನ ಕೊಡೆತ್ತೂರು ಹೇಳಿದರು...

ಚೆಂದದ ಪದ್ಯ

sunaath ಹೇಳಿದರು...

ಪಾರಿಜಾತವು ಅರಳಿದಂತಹ ಕವನ!

ಸಿಂಧು sindhu ಹೇಳಿದರು...

ನಿಧಿ,

ಕಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸಾರ್ಥಕ!
ಮಾಂತ್ರಿಕ ಸ್ಪರ್ಶ.

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ
ಸಿಂಧು

VENU VINOD ಹೇಳಿದರು...

vaav...
bhaavagaanada haage aapthavaagide nimma haadu

ಅನಿಕೇತನ ಸುನಿಲ್ ಹೇಳಿದರು...

Hey tumba chennagide geleya.
Sunil.

Anuradha ಹೇಳಿದರು...

ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ...