ಕಡೆಯ ಘಳಿಗೆ..

ಆ ಗುಡ್ಡದಾ ತುದಿಯ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಮರದ,
ತುಂಡು ಗೆಲ್ಲೊಳಗೊಂದು ಹಳದಿ ಹಣ್ಣೆಲೆಯಿತ್ತು.
ಜೋರು ಗಾಳಿಗೆ ಮರವೊಮ್ಮೆ ತೂಗಲದು
ತೊಟ್ಟ ಬಂಧವ ಕಡಿದು, ನೆಲಕೆ ಬಿತ್ತು.

ಬಿದ್ದ ಎಲೆಗೇನೋ ನೋವು, ಚಡಪಡಿಕೆ ಜೊತೆಗೆ,
ಏನ ಮಾಡಿದೆ ತಾನಿಷ್ಟು ದಿನ, ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ!
ಗುಂಪಿನೊಳಗಿದ್ದೆ, ತೊನೆದಾಡುತಲಿದ್ದೆ ,
ಎಲ್ಲರಂತೆಯೇ ಇದ್ದೆ, ಈಗ ಬುಡವೆ ಕಳಚಿತಲ್ಲ!

ಸಾಧನೆಯು ಶೂನ್ಯವೇ, ಬದುಕು ಮುಗಿವುದೆ ಈಗ?
ಯಾರಿಗಾದರು ನನ್ನ ನೆನಪು ಬರಬಹುದೆ?
ಎಲೆಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೆ ತಪ್ಪಾಗಿ ಹೋಯಿತೇ
ದೈವ ಸೃಷ್ಟಿಯನು ನಾ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ಬಹುದೆ?

ಹಣ್ಣಲೆಯು ಹಾಗಲ್ಲೆ ಕೊರಗುತಾ ಬಿದ್ದಿರಲು
ಬಂತೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಹುಳ ಅದರ ಬಳಿಗೆ
ಎಲೆಯ ಮರುಗುವ ಕಾರಣವು ತಿಳಿಯುತಲಿ
ನಕ್ಕು ಸಮಾಧಾನಿಸಿತು, ತನ್ನ ಮಾತಿನಲಿ.

ನಿನ್ನ ನಿಲುಕಿನ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರುವೆ ನೀನು
ಮರದ ಹಸಿರಿನುಸಿರಲಿ ನಿನ್ನದೂ ಪಾಲಿತ್ತು,
ನೆಳಲ ತಂಪನು ಮರವು ನೀಡುತಿರುವಾಗಲ್ಲಿ,
ನಿನ್ನ ಮೈಯ್ಯಿಗು ಬಿಸಿಲ ಝಳವು ಸೋಕಿತ್ತು.

ಆ ಹಕ್ಕಿ ಗೂಡಿಗೆ, ನೀನಲ್ಲವೇ ತಳಪಾಯ,
ನಿನ್ನ ಮೇಲೆಯೇ ತಾನೆ ನಾನು ನಲಿದದ್ದು?
ಇದ್ದ ಜಾಗದೊಳಗೆಯೇ, ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡಿರುವೆ
ಸಾಕಯ್ಯ ಉಪಕಾರ ನೀನು ಮಾಡಿದ್ದು

ಆ ಸಣ್ಣ ಜಂತುವಿನ ಮಾತ ಕೇಳಿದಾ ಎಲೆಗೆ,
ಧನ್ಯವೆನಿಸಿತು ಬಾಳು, ಕಡೆಯ ಕ್ಷಣದೊಳಗೆ.
ಹಿತವೆನಿಸಿ ಆ ಘಳಿಗೆ, ಸುಮ್ಮಗೇ ಇದ್ದಿರಲು
ಗಾಳಿ ತೇಲಿಸಿತದನು, ಕಣಿವೆಯೊಳಗೆ.